1e week in Oost-Timor
Door: Fleur
17 April 2006 | Oost Timor, Dili
Hey Allemaal,
Nou ik ben echt in een compleet andere wereld gestapt. Vanaf het moment dat we hier vorige week aankwamen heb ik me alleen maar lopen verbazen en mijn ogen uitgekeken. Eigenlijk al vanaf het moment dat we in Darwin in het vliegtuig stapten, want dat was een 30 mensen vliegtuig en het was echt het kleinste,krakkemikkigste vliegtuigje dat ik ooit gezien heb. Maar goed terug naar dit land, waar het ten slotte allemaal om gaat. Sommige dingen hier doen me wel een beetje aan Thailand denken, er staan wel 30 mensen met een kraampje naast de weg waar ze fruit verkopen en werkelijk elk keaampje verkoopt hetzelfde, ik vraag me sterk af of ze dan wel wat verkopen. de busjes die hier rijden zitten altijd overvol en de mensen hangen er gewoon uit, omdat ze er eigenlijk niet meer in passen en er zitten ook genoeg mensen op vrachtwagens (er boven op dus!).
We slapen voornamelijk bij Carlijn's oom: Eric, die in een huisje naast het ziekenhuis woont hier in Dili (de hoofdstad van oost-timor). De eerste dag dat we hier waren, wouden we naar het strand lopen, maar toen liepen we de verkeerde kant op en toen liepen we dus juist uit de stad in plaats van er in. Iedereen keek naar ons en alle kinderen kwamen naar ons toegerend en zwaaiden en ze riepen steeds maar iets naar ons en later kwamen we er dus achter dat ze de hele tijd 'Mallei' roepen, wat vreemdeling/buitenlander betekend. Wij zwaaien gewoon vrolijk terug en zeggen onze pas geleerde woordjes in het tetun tegen ze (dat is wat ze hier spreken: tetun).
Afgelopen weekend zijn Carlijn en ik meegeweest met een groep westerse mensen die hier ook werken op een paasweekend trip naar het meest oosterse puntje van het land: Tutuala, gingen. De reis om er te komen was al een super ervaring. Het was dus goede vrijdag toen en we moesten heel veel kleine dorpjes door en in elke dorpje waren 12 kruisen en veel van jullie zullen dit misschien wel kennen, want het is niet iets oost-timorees, maar ik had het dus nooit gezien. En in elk dorpje moesten we dus heel lang wachten tot deze mensen alle 12 kruisen langs waren, maar soms leek het wel alsof ze meer aandacht voor ons hadden dan voor wat ze aan het doen waren, want ze staarden ons allemaal aan.
Ook probeerden heel veel mensen ons steeds aan te raken (we weten nu wel wat het is om een popster te zijn hoor!) en dus hielden we onze armen maar binnenboord. Het was, vooral het laatste stuk, een enorm slechte weg en we zaten onder de blauwe plekken toen we aankwamen, maar het was alles meer dan waard. We kampeerden met deze hele groep aan het strand (en daarmee bedoel ik 5 meter van de zee af). En de zee was waanzinnig mooi blauw. Het was wel extreem primitief, mar dat was juist wel leuk, we sliepen onder een muskietennet, we kookten op een kampvuur op het strand, we wasten af in de zee en we gingen naar de WC in de bosjes. Het was dus geen camping ofzo (vraag me af of ze dat hier wel kennen..) maar het was practig om hier te kamperen.
De westerse mensen die hier werken vormen echt een beetje een groep en dat is op zich wel gezellig want het is hier dus normaal om elke avond (en vrijwel ook elke lunch) uit eten te gaan, maar het is ook zo goedkoop, dus waarom ook niet.
Wat me ook al is opgevallen is dat rijkdom en armoede zo dicht naast elkaar te zien is, een enorme villa van een 1 of andere ambassadeur naast een klein golfplaten hutje van een local.
Vandaag hebben we ook nog een kijkje in het ziekenhuis waar Eric dus werkt genomen. Nou dat leek geen eens op een westers ziekenhuis, het was wel bijzonder om te zien Het is duidelijk een stuk minder schoon en hygienisch, maar de gezondheidszorg is hier gratis, wat wel heel goed is want anders zou waarschijnlijk niemand naar het ziekenhuis gaan, want de mensen zijn zo enorm arm hier.
De mensen, honden, katten zijn hier allemaal zo ontzettend mager, het enige levende iets wat niet mager is in dit land, zijn de varkens en dat is wel confronterend om te zien.
Oke nou ik vergeet vast nog een heleboel dingen te vertellen, maar dat doe ik de volgende keer!
liefs Fleur
Nou ik ben echt in een compleet andere wereld gestapt. Vanaf het moment dat we hier vorige week aankwamen heb ik me alleen maar lopen verbazen en mijn ogen uitgekeken. Eigenlijk al vanaf het moment dat we in Darwin in het vliegtuig stapten, want dat was een 30 mensen vliegtuig en het was echt het kleinste,krakkemikkigste vliegtuigje dat ik ooit gezien heb. Maar goed terug naar dit land, waar het ten slotte allemaal om gaat. Sommige dingen hier doen me wel een beetje aan Thailand denken, er staan wel 30 mensen met een kraampje naast de weg waar ze fruit verkopen en werkelijk elk keaampje verkoopt hetzelfde, ik vraag me sterk af of ze dan wel wat verkopen. de busjes die hier rijden zitten altijd overvol en de mensen hangen er gewoon uit, omdat ze er eigenlijk niet meer in passen en er zitten ook genoeg mensen op vrachtwagens (er boven op dus!).
We slapen voornamelijk bij Carlijn's oom: Eric, die in een huisje naast het ziekenhuis woont hier in Dili (de hoofdstad van oost-timor). De eerste dag dat we hier waren, wouden we naar het strand lopen, maar toen liepen we de verkeerde kant op en toen liepen we dus juist uit de stad in plaats van er in. Iedereen keek naar ons en alle kinderen kwamen naar ons toegerend en zwaaiden en ze riepen steeds maar iets naar ons en later kwamen we er dus achter dat ze de hele tijd 'Mallei' roepen, wat vreemdeling/buitenlander betekend. Wij zwaaien gewoon vrolijk terug en zeggen onze pas geleerde woordjes in het tetun tegen ze (dat is wat ze hier spreken: tetun).
Afgelopen weekend zijn Carlijn en ik meegeweest met een groep westerse mensen die hier ook werken op een paasweekend trip naar het meest oosterse puntje van het land: Tutuala, gingen. De reis om er te komen was al een super ervaring. Het was dus goede vrijdag toen en we moesten heel veel kleine dorpjes door en in elke dorpje waren 12 kruisen en veel van jullie zullen dit misschien wel kennen, want het is niet iets oost-timorees, maar ik had het dus nooit gezien. En in elk dorpje moesten we dus heel lang wachten tot deze mensen alle 12 kruisen langs waren, maar soms leek het wel alsof ze meer aandacht voor ons hadden dan voor wat ze aan het doen waren, want ze staarden ons allemaal aan.
Ook probeerden heel veel mensen ons steeds aan te raken (we weten nu wel wat het is om een popster te zijn hoor!) en dus hielden we onze armen maar binnenboord. Het was, vooral het laatste stuk, een enorm slechte weg en we zaten onder de blauwe plekken toen we aankwamen, maar het was alles meer dan waard. We kampeerden met deze hele groep aan het strand (en daarmee bedoel ik 5 meter van de zee af). En de zee was waanzinnig mooi blauw. Het was wel extreem primitief, mar dat was juist wel leuk, we sliepen onder een muskietennet, we kookten op een kampvuur op het strand, we wasten af in de zee en we gingen naar de WC in de bosjes. Het was dus geen camping ofzo (vraag me af of ze dat hier wel kennen..) maar het was practig om hier te kamperen.
De westerse mensen die hier werken vormen echt een beetje een groep en dat is op zich wel gezellig want het is hier dus normaal om elke avond (en vrijwel ook elke lunch) uit eten te gaan, maar het is ook zo goedkoop, dus waarom ook niet.
Wat me ook al is opgevallen is dat rijkdom en armoede zo dicht naast elkaar te zien is, een enorme villa van een 1 of andere ambassadeur naast een klein golfplaten hutje van een local.
Vandaag hebben we ook nog een kijkje in het ziekenhuis waar Eric dus werkt genomen. Nou dat leek geen eens op een westers ziekenhuis, het was wel bijzonder om te zien Het is duidelijk een stuk minder schoon en hygienisch, maar de gezondheidszorg is hier gratis, wat wel heel goed is want anders zou waarschijnlijk niemand naar het ziekenhuis gaan, want de mensen zijn zo enorm arm hier.
De mensen, honden, katten zijn hier allemaal zo ontzettend mager, het enige levende iets wat niet mager is in dit land, zijn de varkens en dat is wel confronterend om te zien.
Oke nou ik vergeet vast nog een heleboel dingen te vertellen, maar dat doe ik de volgende keer!
liefs Fleur
-
17 April 2006 - 17:51
Marieke:
Hi fleur!
Wat een verhaal weer en wat een avonturen zo'n paasreis klinkt echt als een belevenis! Lijkt me grappig en interesant om eens mee te maken!!
Kon je trouwens de fruitverkopers daar nog wat leren omdat jij aan het begin van je toch ook fruit hebt verkocht? Of ben je daar maar niet aan begonnen??
Wel grappig dat je daar zo "populair" bent, met al die leuke kinderen achter je aan!! Ben je al onder de "douche" geweest?
Ik kijk uit naar je verhaal met alle dingen die je bent vergeten om te vertellen (hihi)
Liefs marieke -
18 April 2006 - 15:40
Ineke Frölich:
Dag Fleur,
De kennismaking met het niet westerse deel van je reis heb je in mooie beelden beschreven.Boeiend om te lezen, groetjes Ineke -
19 April 2006 - 08:19
Anka:
lieve fleur,
wat een indrukken en wat een genieten spreekt er uit je brief! Arm en rijk naast elkaar, soms is dat best confronterend, vind je niet? Voor de armen zijn wij heel erg rijk al voel je dat zelf niet zo. Ik wens je een gezond en gelukkig verblijf en tot gauw! -
19 April 2006 - 08:23
Adriaan Peter:
Een lijdensweg maar wel met een feestelijk bekroning. Dat is inderdaad zo ongeveer de paasgedachte. Nou moest de Heer het kruis zelf dragen en jullie waren gemotoriseerd. En er is ook wel een verschil tussen een ruwhouten kruis waar je dan zelf aan komt te hangen en een picknickmand met lekkernij die je niet zelf hoeft te dragen maar wel zelf mag opeten.
Pasen 2006 op Oost-Timor. Volgend jaar maar eens naar Paaseiland ?
Ook hier is Pasen nu achter de rug. Ik heb hier op Binnenlandse Zaken nog even gezocht of er nog een paar eieren misschien niet gevonden waren. Ik werd verwezen naar het ministerie van Landbouw, Natuur en Vogelgriep. Grieperige kippen leggen namelijk niet maar liggen. En dan kun je zoeken wat je wilt, maar geen ei te bekennen.
Weer een bijzonder verhaal, Doortje. Blijf kijken. En blijf teruglachen en zwaaien.
Liefs,
P. -
21 April 2006 - 15:18
Nienke:
Ha lieve nicht,
Wat een belevenissen! Elke dag zo anders, en zo bijzonder. Geniet nog maar lekker van de laatste weekjes daar!
Tot snel!!
Liefs,
Nien -
23 April 2006 - 10:49
Wimmie:
lieve fleur,
nog eventjes en dan ben je weer hier, ik reageer niet veel maar ik volg je wel hoor en leef mee met al je spannende avonturen!
we hopen je met pinksteren weer te zien, ben je op tijd terug?
liefs wimmie -
24 April 2006 - 14:41
Ria Blom:
lieve fleur,
bedankt voor je kaartje.Met mij gaat het steeds beter. fijn dat jij het zo naar je zin hebt. Hoop je nog een keer te zien. Liefs Ria. -
14 April 2014 - 16:11
Jelte Hunting:
zoek je ruzie? hoer
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
